"Nareszcie piątek! Chociaż jestem mało imprezową osobą i nigdzie się nie wybieram wieczorem, to ostatni dzień tygodnia zawsze przynosi ulgę..."
Włosy już rozczesane... Ahh te długie blond kłaki, nigdy nie układają się jak tych dziewczyn w czasopismach, mimo że próbowałam nieraz ich rad. No ale cóż, bluza przez głowę, dżinsy na tyłek, torba do ręki, śniadanie do drugiej i ruszam na rower!

A więc wszystko wygląda już na perfekcyjnie dociągnięte do ostatniego guzika. Ubranie, włosy... prawie... oraz jedzenie i możesz ruszać. Pogoda jest słoneczna, z lekkim orzeźwiającym wietrzykiem. Wprost wymarzona! W okolicach nie dzieje się w sumie nic ciekawego, znasz też okolice już nazbyt dobrze, może by tak poszukać jakiejś nowej trasy?

"Dlaczego w tych okolicach nigdy się nic nie dzieje..." - westchnęłam jedynie w myślach i skręciłam w nazbyt dobrze znaną sobie ulicę.. Kilka sklepów, dobrze znane domy i ogrody.. - "Nawet ptaki wydaje mi się, że już potrafię odróżnić.. "
W końcu przyspieszyłam i postanowiłam pojechać w okolice domu mojej przyjaciółki, by skrócić sobie trasę skręciłam w jedną z uliczek, które słabiej kojarzyłam, ale wiedziałam, gdzie mogę dotrzeć...

No więc wjechałaś w ową uliczkę, na ogół nic szczególnego,  kilka graffiti... O chyba pojawiło się jakieś nowe. Ale to nie jest jakoś szczególnie interesujące, ale zaraz czy ono czasem nie jest naprawdę porządne? Do tego przedstawia wizerunek jakiegoś smoka, cóż pewna osoba by na pewno się ucieszyła widząc taki malunek. W sumie nie wiesz co z tym jej udziwnieniem do bajek i legend.

Widząc owo graffiti zatrzymałam się na chwilę.
"Coś dla babci.. Ale muszę przyznać, że wygląda imponująco.." - pomyślałam przez chwilę.
Kilka chwil później ruszyłam dalej, by spotkać się ze znajomą i być może pooglądać jakiś film.
"Może nawet zostanę u niej na noc.." - myślałam dalej jadąc.

Przez chwilę miałaś wrażenie, ze z tyłu usłyszałaś jakiś chrzęst, ale gry odwróciłaś głowę nic nie zauważyłaś. Może spadł jakiś śmieć albo po prostu w ścianie są szczury? Kto wie? Wreszcie doszłaś do domu swojej przyjaciółki,  ogród dopieszczony jak zwykle. Jej matka to wielka ogrodniczka, że tak można to określić...

Zostawiłam rower przy ogrodzeniu i od razu zapukałam do drzwi.
"Ciekawe czy jej rodzice są w domu..." - pomyślałam patrząc na przepiękny ogród, o którym sama od zawsze marzyłam..

Po chwili otworzyła Ci drzwi jej matka.
- O Isabel, witaj - uśmiechnęła się kobieta i otworzyła szerzej drzwi byś mogła wejść do środka. - Charlotte siedzi w swoim pokoju na górze - dodała tylko i poszła do kuchni, zapewne wyjąć ciastka.

-Dzień dobry pani - odparłam z uśmiechem na powitanie mamie koleżanki.
Nie musiała nic więcej mówić, przebywałam u nich w końcu naprawdę często... Dwoma susami przeskoczyłam schodami na górę i bez pukania weszłam do pokoju przyjaciółki.
-To co Charti? Dzisiaj komedia, horror czy romans? - zapytałam od razu rzucając się w kierunku jej łóżka.

Dziewczyna aż podskoczyła jak otworzyłaś drzwi.
- O cześć, w sumie to co wolisz? - spytała się tylko. - Mi wiesz, ze wszystko podejdzie byle dobre - powiedziała zadowolona, wyjmując płyty z filmami i pendrive z tymi ściągniętymi.
Kilka filmów obejrzałyście już kilka razy ale i tak zawsze było świetnie.

-Po raz setny Mamma Mia? - zawołałam ze śmiechem sięgając po nasz ulubiony film.
Z szafki mojej przyjaciółki wyciągnęłam paczkę chipsów i usadowiłam się wygodnie tam gdzie zawsze.

Ta się zaśmiała i po momencie włączyła film na telewizorze.
- No to czas seansu - powiedziała dziewczyna roześmiana, rozsiadając się obok Ciebie.
Miałaś czasem wrażenie, że coś słyszysz z zewnątrz, jakby trzaski i pomruki, coś dziwnego działo się na zewnątrz.

Na początku starałam się ignorować dźwięki, jednak po dobrej godzinie seansu podeszłam do okna.
-Słyszysz to? - zapytałam przyjaciółki i wyjrzałam za okno, by znaleźć źródło dziwnych dźwięków..

- Niby co? - spytała się dziewczyna.
Nic nie widzisz na zewnątrz, tylko jakiś pies przebiegł przez ulicę z donośnym piskiem...
- Pewnie czegoś się wystraszył i dlatego zrobił hałas - stwierdziła dziewczyna.

-Tak.. Pewnie masz rację - stwierdziłam i zamknęłam okno.
Przysiadłam się znów do przyjaciółki i zaczęłam oglądać film.
-Kiedy twój brat wraca z uczelni? Już niedługo koniec roku szkolnego - zagadnęłam Chati.

- Za dwa tygodnie - odpowiedziała tylko krótko.
Po tym już spokojnie mogłyście dokończyć film i w sumie macie dużo czasu na następny.
- To jeszcze coś czy zjemy obiad? - uśmiechnęła się bo właśnie zaleciały do was zapachy z dołu.

-Idź zjeść, ja nie jestem głodna, położę się już, bo padam.. Wstałam o 5 rano, bo babci się coś uwidziało, żeby posprzątać... - westchnęłam tylko.
Przeciągnęłam się i ziewnęłam, dałam znam Charlottcie, by już zeszła.

Dziewczyna kiwnęła głową, po czym poszła zjeść. Ty mogłaś już natomiast się położyć spać, ach ten spokój i w ogóle... Obudziły Cię jednak jakieś śmiechy.
- Hah, a widziałeś jego minę? - pierwszy głos.
- No, wyglądał jakby zobaczył potwora - dodał drugi.
- A wiele się chyba nie pomylił - złośliwy trzeci głos.

Słysząc jakiekolwiek głosy od razu poderwałam się na łóżku... No cóż, dziwne sny to moja specjalność, zawsze tak reaguję, by upewnić się, że był to jedynie sen.
"To sen" - przemówiłam do siebie nim otworzyłam oczy..

Jednak po tym usłyszałaś dźwięk jakby ktoś kogoś porządnie grzmotnął.
- Auuu nie bierz tego aż tak do siebie! - ktoś połowicznie zawył.
Po tym już słyszałaś jak owe głosy się dość szybko oddalają, co to miałoby być?

Wstałam natychmiast z łóżka i podążyłam za tajemniczymi głosami, poruszając się najciszej jak tylko umiałam.
"Mi się to śni" - powtarzałam sobie w głowie.

Zimny wiatr uświadomił Cię jednak, ze Ci się to nie śniło. Zobaczyłaś w oddali jakieś trzy postacie, spacerujące sobie przez miasteczko i idące w jedną z uliczek miasteczka.. Ślepych uliczek. Nie masz co do tego wątpliwości, za dobrze znasz okolice. Do tego Ci których śledzisz wyszli już z zasięgu latarni.

"Chyba oszalałam..." - myślałam idąc dalej za prawdopodobnymi złodziejami. - "Ich jest trzech, ja jedna, przecież ja się proszę o kłopoty..."

- Hej, czujesz to? - nagle jeden się zatrzymał i obejrzał, zauważył Ciebie stojącą centralnie pod ostatnią latarnią.
Po momencie pozostała dwójka także się odwróciła i tylko popatrzyła na Ciebie.
- Hej mała, raczej nie plątaj się tak po nocach w mieście - powiedział wreszcie ten, który pierwszy Cię zauważył.

Stałam zdezorientowana..
"Ale to na pewno ich widziałam w domu Charlotte... A teraz idą sobie jak gdyby nigdy nic... Czego oni w ogóle tam chcieli...? Ale nie, nie mogę się wpakować w tarapaty..."
-Tak tak, właśnie wracałam do domu... - powiedziałam tylko pospiesznie i odwróciłam się by jak najszybciej wrócić do domu przyjaciółki.

Tego nie wiesz, ale po chwili postanowiłaś jednak wrócić do domu dziewczyny. Charlotte akurat zjadła  i szła do pokoju.
- Gdzie byłaś? - spytała zdziwiona, stojąc na korytarzu.

-Amm, przewietrzyć się - odpowiedział szybko, by nie niepokoić przyjaciółki. - Przed snem świeże powietrze jest wskazane - uśmiechnęłam się szeroko. - Więc dobranoc - szybko skierowałam się do sypialni przyjaciółki i położyłam się ponownie.

- Aaa... - powiedziała i popatrzyła się za drzwi jakby myślała czy tez by czasem nie pójść się przewietrzyć, po chwili jednak ruszyła od razu za Tobą do pokoju by spać.
Walnęła się beztrosko obok Ciebie i wtuliła w jedną z dwóch poduszek.
- Dobranoc - ziewnęła i zasnęła niemalże od razu.

-Dobranoc... - powiedziałam cicho i zaczęłam gapić się w sufit.
"Może to wszystko mi się tylko zdawało.." - myślałam dalej i próbowałam zasnąć..

Trochę Ci zajęło by zasnąć ale wreszcie się udało. Obudziłaś się rano bardzo wypoczęta.  Twojej przyjaciółki już nie było, po kilku minutach przyszła taszcząc budyń dla Ciebie i ciepłe kakao.

Gdy tylko wstałam przeciągnęłam się leniwie.
"To był dziwny sen...." - pomyślałam.
-Dziękuję - odpowiedziałam przyjaciółce, gdy ta przyniosła jedzenie.
Od razu zabrałam się za jedzenie, bo byłam bardzo głodna. W końcu nie jadłam od wczorajszego popołudnia...
-Za chwilę zbieram się do domu, nie wiem czy babcia nie potrzebuje pomocy w zakupach - powiedziałam do Charlotte.
Jak tylko zjadłam, przebrałam się i pożegnałam z rodziną Chartti.

Dziewczyna kiwnęła głową zadowolona.
- Dzięki za wczoraj... Może ja niedługo wpadnę do ciebie co? - zaproponowała tylko z uśmiechem i pomogła Ci się zebrać do domu.
Po tym mozesz iść, dziewczyna pożyczyła Ci jedynie parasolkę bo zaczęło padać...

-No jasne, zgadamy się! - odpowiedziałam wesoło.
Rozłożyłam parasolkę i skierowałam się do domu. Gdy tam doszłam od razu weszłam do środka.
-Babciu, już jestem - krzyknęłam składając parasolkę

- O w sam raz - powiedziała i podała Ci torbą na zakupy, listę oraz portfel. - I jak, widziałaś coś szczególnego? - spytała się z tym swoim zafascynowanym i pełnym ciekawości uśmiechem.
Cóż, wygląda na to, że nigdy nie spoważnieje.

-Pojawiło się nowe graffiti, dość ładne, to był chyba smok, ale nic poza tym.. - odpowiedziałam prędko, bo nie chciałam, by babcia wiedziała o mojej dziwnej nocnej przygodzie. W końcu tylko by się zamartwiała...
Wyszłam z domu razem z rzeczami, które dała mi babcia i parasolką Charlotte i poszłam do sklepu

- Smok, ładnie! Idź go potem jeszcze obejrzeć! - powiedziała tylko twoja babcia z uśmiechem, a Ty jak się okazało masz całkiem spore zakupy...
Potem tym bardziej się o tym przekonałaś, ledwo mogłaś dźwignąć torbę. twoja babcia szykuje jakieś większe spotkanie sąsiedzkie albo coś?

Wróciłam do domu z pełnymi torbami.
-Nie wiem co kombinujesz babciu, ale to strasznie ciężkie! - zawołałam na wejściu i wniosłam zakupy do kuchni.

- Nic takiego, małe zapasy - powiedziała tylko staruszka z uśmiechem.
Kobieta chwilę się zastanawiała nad torbą, aż wreszcie zaczęła wszystko składać po szafkach i do lodówki.

Pomogłam babci, by poszło wszystko sprawniej.
-W czymś jeszcze mam Ci pomóc? Coś załatwić, gdzieś pójść? - zapytała, gdy już wkładałam ostatnią rzecz do lodówki.

- Nie, to wszystko - powiedziała tylko.
Po tym poszła do swojego pokoju zapewne posłuchać radia albo poczytać. A więc masz wolne, co robisz? Pogoda nadal paskudna, aż się nie chce wychodzić...

Poszłam do swojego pokoju i walnęłam się na łóżko z książką. Nie wiedziałam co robić innego w tak paskudny dzień, z Chatti spędziłam cały poprzedni wieczór, więc nie będę się aż tak narzucać, a innych znajomych nie mam lub za nimi nie przepadam.
Sprawdziłam jeszcze tylko telefon i oczywiście facebooka, czy nie było tam czegoś ciekawego.

Na nudach zszedł Ci cały dzień, jedynie książka umilała czas. Wreszcie wieczorem ulewa ustała, a w oddali usłyszałaś dość donośne wycie. Wilki? Przecież w waszych okolicach nie powinno ich w ogóle być o ile pamięć Cię nie myli.

Otworzyłam okno i od razu wyjrzałam o co chodzi.
"Chyba ktoś za głośno ogląda telewizję.." - pomyślałam od razu.

Jednak to nie była telewizja, bo w lesie? Do tego zauważyłaś księżyc w pełni... Nie to niemożliwe, Twoja babcia naopowiadała za dużo bajek.

Zamknęłam wszystkie okna w domu i przed snem upewniłam się, że drzwi również są zamknięte. Zajrzałam jeszcze do babci - ktoś musiał przypilnować staruszki, by zasnęła.
W końcu sama położyłam się spać..

Kobieta spokojnie spała, a Ty nawet we śnie słyszałaś owe wycie. Obudziłaś się rano dość wypoczęta, słońce świeciło już wysoko na niebie. Z lekka sobie pozwoliłaś. Mimo wszystko wydawało się dobrze... Choć nie, czujesz zapach spalenizny. Znowu zostawiła coś w kuchni!

Szybko zerwałam się z łóżka, gdy tylko poczułam nieprzyjemny zapach - popędziłam do kuchni.
"Żeby tylko znowu kuchnia nie poszła z dymem!" - pomyślałam przerażona..

Kuchnia z dymem nie poszła, ale cały garnek jest do wywalenia... Gotowała mleko i to ono się tak zjarało, a z jej pokoju słyszysz radio... Za bardzo ją coś zaciekawiło. Po chwili weszła.
- Oh jej tylko nie znowu to... - powiedziała. - Bodajby to wilkołaki rozszarpały - stwierdziła, gasząc gaz i otwierając okna.

"Przypalić mleko.. Tylko babcia..." - pomyślałam i westchnęłam ciężko.
-Babciu, musisz bardziej uważać - powiedziałam do staruszki. - Co Cię tak zainteresowało, że zapomniałaś o Bożym Świecie? - zapytałam wyrzucając nie nadający się już do niczego garnek.

- Ogłoszenia w radiu - powiedziała staruszka z uśmiechem.
W sumie nigdy nie słyszałaś czego ona tam słucha, ale cóż. Zapewne Radio Maryja i te sprawy... Chociaż... nie to przecież nie podobne do staruszki tak zapatrzonej w fantasy.

Kiedy tylko ogarnęłam kuchnię udałam się do pokoju babci i włączyłam radio, błam bardzo ciekawa, czego staruszka ostatnio słuchała...

I oto... Radio Maryja, jednak tego słucha! A nie wyglądała na religijną... Cóż, pozory potrafią jednak mylić. A Ty dostrzegasz na jej szafce jakiś dziwny amulet.

Podeszłam do dziwacznej biżuterii i wzięłam ją do ręki.
"Może to jakaś pamiątka rodzinna..? - pomyślałam w pierwszej chwili.

Medalion wyglada dziwnie, ma jakieś stare runy na swoich brzegach, a w środku widać coś co zdaje się być łapą i mieczem...

"Dziwnaczne..." - pomyślałam od razu
-Babciu, co to takiego? - zapytałam staruszki zaciekawiona.

Twoja babcia po chwili weszła do pokoju.
- Aaa.. moja stara pamiątka, jeszcze z tego jak byłam młoda - powiedziała z uśmiechem dającym na znak, że znowu opowie jakąś niestworzoną historyjkę.

Usiadłam na łóżku. Od czasy do czasu lubiłam posłuchać opowieści babci. Nadstawiłam więc ucha i czekałam, aż zacznie.