Second Life PBF (2014)

Na szczęście Patrick był w łóżku, co prawda śmierdziało alkoholem, ale wrócił cały i zdrowy. Gdy poszłaś do łóżka zasnęłaś z lekkim sercem, bo jednak brat był Twoją jedyną rodziną i nie wiedziałaś co byś zrobiła, gdyby i jemu coś się stało. Budzik dzwonił już o 5:00, bo na 7:30 miałaś na zajęcia.
2 wrzesień, 5:00 - zapowiadało się naprawdę ciepło i ładnie.

Patrick ledwo otworzył oczy.
-Co tak wcześnie... U znajomych byłem... To przesłuchanie, czy co? - zapytał zaspany.
Wstał powoli i zażył tabletkę, którą mu dałaś.
-Nie wiem jak Ty, ale ja idę wziąć prysznic - powiedział biorąc ubranie i poszedł się umyć. Nie wiedziałaś co z nim zrobić, był dzisiaj wyjątkowo rozdrażniony.

Patrick po umyciu przyszedł do Ciebie i zaczęliście razem jeść śniadanie, gdy popatrzyłaś na niego kątem oka zobaczyłaś, że bardzo wydoroślał, miał już zarost, mocno zarysowaną szczękę, szerokie barki, no i wzrostem też Cię już przewyższał...
Zbliżała sie 6:30, gdy byłaś już przygotowana do szkoły - no cóż, chyba czeka Was kolejny dramat w autobusie wśród gromady uczniów.

Patrick wyszedł zaraz za Tobą.
-Pojadę rowerem - powiedział idąc do swojego roweru. - Póki jest ładnie nie mam zamiaru sie dusić - powiedział spokojnie i przerzucił plecak przez ramię.
W czasie, gdy Ty szłaś na przystanek minął Cię samochód, który prowadził Luke - nauczyciel wychowania fizycznego - kiedy Cię zobaczył zatrzymał się na poboczu.
-Pierwszy dzień w szkole nie będzie łatwy, co Ty na to by chociaż droga do szkoły była przyjemna? - zapytał otwierając Ci drzwi.

-Znam to, dlatego oszczędzałem na auto - powiedział Luke ruszając w kierunku szkoły. - Pierwszy dzień w szkole może być całkiem przyjemny, dzieciaki jeszcze nie do końca się znają, nie wiedzą na ile mogą sobie pozwolić. W dodatku liceum niektórych zobowiązuje i zachowują się poważniej. Gorzej ze starszymi uczniami, myślą że są królami świata i wszystko wiedzą najlepiej. - mówił Luke jadąc przed siebie. Przed Wami i tak było jeszcze dobre 7-8 minut drogi.

-Nie, mundurki nie przejdą, rodzice się nie zgadzają - potwierdził Luke. - Mnie to akurat nie przeszkadza, bo na moich lekcjach wszyscy musza być ubrani jednakowo - dodał z uśmiechem. - W każdej klasie są jednak buntownicy, którzy na moje lekcje nawet nie przychodzą, a są to w szczególności dziewczyny. W tym roku chyba Twoją grupę ma prowadzić ta nowa nauczycielka, Lilith, bardzo sympatyczna, na pewno na zebraniach rady będziecie często rozmawiać...
W końcu dojechaliście do szkoły. Autobus pełen uczniów miał stawić się na kilka minut, więc na miejscu byli jedynie Ci, którzy dojeżdżali samochodami lub przychodzili na piechotę - lecz takich nie było wielu.

-Nie ma za co - odpowiedział Luke i udał się do kantorka wf-istów. W szkole, pod różnymi klasami siedziało już kilkoro dzieciaków, które albo grały na telefonach, albo rozmawiały z innymi uczniami. Trochę tęskniłaś za takim szkolnym życiem, w którym największym zmartwieniem były oceny i sprawdziany.
W pokoju nauczycielskim było dwoje nauczycieli: historyk, którego poznałaś wczoraj i młoda kobieta w okularach z bardzo kręconymi, ciemnymi włosami. Przy sobie miała książki od języka hiszpańskiego, więc zapewne jego uczyła.
-O dzień dobry - poderwał się z miejsca Romuald na Twój widok, podszedł i pocałował Cię w rękę. Nie było to zbyt przyjemne, bo miałaś przeczucie, że nie umył rano zębów.

Dyrektorka siedziała przy swoim biurku i przeglądała jakieś dokumenty. Gdy tylko weszłaś spojrzała na Ciebie i uśmiechnęła się.
-Poznała już pani swoją klasę? Mam nadzieję, że to miła młodzież - powiedziała odbierając dokumenty i sprawdzając, czy aby na pewno są wszystkie.
W tym momencie dostałaś wiadomość sms.

-Mam nadzieję. W razie kłopotów proszę sie do mnie zgłaszać - powiedziała i uśmiechnęła się odkładając Twoje dokumenty - Miłego roku.

Dostałaś wiadomość od kuriera, że czeka na Ciebie do odebrania jakaś paczka na poczcie. Na korytarzu było już więcej uczniów, w tym rozpoznałaś chłopaka, który pytał o dodatkowe zajęcia z biologii. Na końcu korytarza siedział też Patrick ze swoimi znajomymi i głośno się śmiali. Widać, że był szczęśliwy. Zawsze się o niego martwiłaś - wtedy, gdy rodzice żyli również. Często wyjeżdżali, więc zostawałaś z nim sama. Miałaś wtedy całkowity zakaz opuszczania domu i miałaś pilnować brata jak oka w głowie, matka zawsze Ci to powtarzała i było to dla Ciebie najważniejsze na świecie.

Większość dzisiejszych lekcji minęła bardzo spokojnie, na początku uczniowie byli naprawdę skupieni i zachowywali się sympatycznie - niektórzy żartowali, inni siedzieli cicho zestresowani. Przedstawiałaś plany zajęć, przedstawiałaś siebie tyle razy, że mogłaś być spokojna o to, że pamiętasz swoje imię i nazwisko.
Gdy już wychodziłaś ze szkoły znów trafiłaś na wyjeżdżającego Luka.
-O witam panią profesor - powiedział z uśmiechem i zatrzymał auto. - Podwieźć?