Second Life PBF (2014)

Samo ubranie nie zajęło Ci wiele czasu, lecz fryzura za nic nie chciała wyjść. Dopiero przy trzeciej próbie udało się ją skończyć, niestety tracąc cenne minuty. Gdy biegłaś po długich, kręconych, dębowych schodach poczułaś piękne zapachy z kuchni. Jedno zerknięcie w tamtą stronę i od razu odezwał się Twój brzuch. Jedyne co Cię zdziwiło to wyjątkowo duża ilość kucharzy krzątających się po całym parterze.
Niedaleko drzwi spotkałaś Twojego kierowcę, starszego, bardzo uprzejmego mężczyznę, który czasem traktował Cię jak własną córkę. Louis - francuz, na Twój widok od razu ruszył do Ciebie.

-Mówiłem wszystkim, żeby panienkę obudzić, ale nikt nie zwrócił na mnie uwagi. Musimy się naprawdę spieszyć. - Mówiąc to skierował się do samochodu, który czekał przed wejściem http://www.flota.com.pl/backend/photos/ … Awards/a6h(1).jpg

Gdy tylko wsiedliście, Louis ruszył prędko - ale ostrożnie. Gdy podjechaliście pod dużą, starą, ceglaną szkołę po której pięły się winorośle, kierowca zwrócił Ci uwagę, że masz dwie minuty do lekcji, ale mimo tego na podwórzu szkoły żadnego ucznia już nie było.

Zaraz gdy wysiadłaś z auta Twój kierowca odjechał. W mieście był tłok, więc każdy czekający choć chwilę za nim pojazd wydawał z siebie pospieszające dźwięki.
Gdy tylko przekroczyłaś próg szkoły o mało się nie załamałaś.... Mundurek! Zostawiłaś go w szafie, po wczorajszym praniu.... Uczniowie podążający do wyznaczonych klas przypatrywali Ci się ze zdumieniem, niektórzy pogardą, a inni zachwytem.
Daleko, na końcu korytarza dostrzegłaś jedną z koleżanek - Emily. Nie byłyście sobie bardzo bliskie, ale nie miałaś też wielkiej zażyłości z żadną dziewczyną. Grono koleżanek Ci wystarczało, bo żadna z nich nie nadawała się na przyjaciółkę "od serca".
Emily nie zauważyła Cie, lecz była Twoją ostatnią nadzieją, za chwilę miałyście mieć razem biologię. Oczywiście nauczycielka była jedną z najgorszych. Choćby małe spóźnienie nie wchodziło w grę, bo nie wpuściłaby Cię do sali. Małe uchybienie w ubiorze - choćby kolorowa spinka we włosach - cały dzień dogryzki i nękanie przy tablicy. Byłaś w najgorszej możliwej w tej chwili sytuacji...

Emily spojrzała na Ciebie ze smutkiem.
-Wybacz, nie mam... Ale Rebeka jest chora, a swój mundurek ma w szafce... Tylko nie wiem skąd wziąć klucz... Na pewno woźny ma zapasowe, ale do dość ryzykowne, bo sam z pewnością Ci ich nie da....
-Heh Rose... Fajne spodenki - powiedział Twój kolega Gary https://encrypted-tbn2.gstatic.com/imag … hFfwZBAm8Q - Rozumiem, że buntujemy się w szkole - zażartował.
Z Garym byliście dość blisko - niczym rodzeństwo. Wspólnie żartowaliście, spędzaliście razem sporo czasu, ale nigdy nic głębokiego Was nie łączyło i nie zapowiadało się na to. Dla Ciebie byłoby to niczym chodzenie z bratem... fuuj....
Nagle rozległ się dzwonek na lekcję i Emily szybko ruszyła do klasy. Gary miał mieć zajęcia za godzinę, ale przyjechał wcześniej, żeby napisać referat z historii, dlatego w dalszym ciągu stał na korytarzu i o mało nie wybuchał śmiechem na Twój widok.

-Chodź do biblioteki, zaszyjemy się przy komputerach za książkami. Ja napiszę wypracowanie, a Ty się ukryjesz na ten czas - powiedział chłopak ruszajac bez zastanowienia do wybranego miejsca.
Szkoła w środku wydawała się naprawdę zimna - marmurowe ściany, ponad 3 metry wysokości, na każdej z nich portrety byłych nauczycieli, dyrektorów, wybitnych uczniów... A wszystko na celu przypomnienie jakimi macie się wszyscy w przyszłości stać. Politycy, profesorowie, milionerzy...
Jedna z najbardziej luksusowych szkół - po zajęciach pilatesu lub jogi można się udać do jacuzzi lub odpocząć w "stołówce" zajadając same frykasy... Jednak wasza stołówka nie była stołówką - z wyglądu bardziej przypominała ekskluzywną restaurację w wielkim wyborem potraw.
Szafki były tak wielkie, że przypominały garderoby lub schowki - praktycznie osobne pomieszczenia. Ale szkołę było na to stać... Poza tym niewielka ilość uczniów zmuszała wręcz do troski, a każdego. Nie mniej wymagano dużo. Bardzo dużo - ciężko utrzymać się przez cały rok ze względu na oceny - Tobie jednak szło całkiem całkiem

-Haha zapomniałem, że się spieszyłaś - zaśmiał się siadając przy komputerze w szkolnej bibliotece.
Biblioteka była przeogromna - setki regałów, kilkanaście supernowoczesnych komputerów i trzy bibliotekarki. Tak w skrócie można by opisać to pomieszczenie. Mimo tylko książek panował nienaganny porządek, a prawie wszystkie były wręcz nienaruszone i ciągle pachniały nowością. Nie wiadomo czy dlatego, że mało kto je wypożyczał, czy raczej ciągle kupowano nowe i wymieniano zniszczone... Ciężko to było określić, ale biblioteka przypominała bardziej księgarnie. Wszystko odpowiednio ułożone, bez grama kurzu. Brakowało tu tylko kasy.

Mijały kolejne minuty, a Ty byłaś coraz bardziej głodna... Nie zapowiadało się żeby Louis przywiózł Ci mundurek w bliskim czasie. Gdy w końcu po 30 minutach spojrzałaś na wyświetlacz telefonu zobaczyłaś nieodczytaną wiadomość od kierowcy.
"Panienko, nie chcą mnie wpuścić na górę, a nikt nie ma czasu, żeby przynieść mi co potrzeba. W dodatku Pani Smitch wysłał mnie do pobliskiego miasta po odbiór kwiatów na przyjęcie."
Gdy przeczytałaś wiadomość zrobiło Ci się słabo... a potem dopadła Cię złość.
Nie dość, że wszystko było ważniejsze od Ciebie, to jeszcze wszyscy Cię ignorowali. Byłaś głodna i zapewne zostaniesz ukarana za nieobecność na lekcji. Poza tym po co masz iść na kolejne lekcje skoro i tak Cię z nich wyrzucą przez strój? Wszystko było coraz gorsze....

Gary rozumiał czemu wolisz pójść, niż pokazać się na lekcjach, jednak sam musiał zostać, więc tylko pożegnał się z Tobą i wrócił do pisania pracy. Jak na nieszczęście pogoda się psuła, ale nie wglądało na to, że ma zacząć padać.
Dotarłaś w okolice centrum, a w brzuchu ciągle strasznie Ci burczało. Czasem miałaś wrażenie, że słychać to tak głośno, że wszyscy na Ciebie patrzą i litują się w duchu. W miejscu gdzie się znajdowałaś były różne restauracje i knajpy. Z jednej strony ekskluzywne, gdzie często bywali celebryci, a z drugiej fast foody, gdzie żywili się wszyscy, nawet najbiedniejsi. Suchość na języku też mówiła swoje - woda. Jakbyś była na pustyni. Brakowało Ci kogoś obok, by doradził co robić. Nie miałaś też na kim wyładować złości w związku z organizowanym przyjęciem u Ciebie w domu.
Nagle zobaczyłaś swojego tatę z młodą dziewczyną - prawdopodobnie 24 latką. Miała proste jasne włosy do ramion, długie nogi i była bardzo szczupła, niczym modelka. Widziałaś, że na powitanie ojciec ją uściskał i razem poszli w stronę teatru.

Twoja mama odebrała dopiero po dłuższym sygnale, musiała być naprawdę zajęta.
-Tak? Tata ma załatwienie na mieście i wróci za jakieś dwie, trzy godziny. Coś się stało kochanie? Chwilka, czy nie powinnaś mieć teraz zajęć? Gdzie Ty jesteś?
Głos matki wydawał się poddenerwowany, dużo obowiązków, stres, mało czasu na wszystko i każdy jej krok musiał być perfekcyjny. Twoja matka zdecydowanie była kobietą sukcesu, ale gdy jej bardzo potrzebowałaś zawsze była przy Tobie. Gdy miała wolny dzień lubiła zabierać Cię na zakupy, do spa lub obiad tylko we dwie. Byłaś jej jedyną, ukochaną córeczką i chyba zaczynała się bać, że Cie traci...

Niestety o tej godzinie niewiele się działo, było koło 10:00, więc po parku chodziły młode matki z dziećmi, starsze panie z psami, albo starsze małżeństwa podziwiające naturę.
Słońce znów zaczęło świecić, więc wszystko wychodziło a prostą. Nie mogłaś wyrzucić pięknej dziewczyny z pamięci. Była taka młoda...
Po kilkunastu minutach spacerowania zadzwoniła do Ciebie mama, co było dość dziwne, bo powinna być zajęta planowaniem przyjęcia. Gdy odebrałaś usłyszałaś dużo spokojniejszy głos matki.
-Kochanie, skoro nie masz już lekcji wyślę po Ciebie kierowcę i pojedziemy razem do kosmetyczki. Trzeba się przygotować na wieczór. Zrobią nam fryzury, makijaż a na koniec pojedziemy wypożyczyć suknie.

-W takim razie, będę najpóźniej za godzinkę, bo muszę jeszcze dopilnować kilku spraw w domu - dodała Twoja mama i rozłączyła się. Wydawała się zadowolona z takiego obrotu sprawy. Widocznie naprawdę chciała już odpocząć i to była dla niej świetna okazja.
Gdy chodziłaś przez ten czas po parku  nie zauważyłaś niczego, co szczególnie przykułoby Twój wzrok. Do parku mało kto zaglądał - większość w końcu wolała zakupy, kawiarnie, kino i inne atrakcje, które były oferowane. Park był pełen tylko wtedy, gdy organizowano to koncerty, festyny lub jakieś warsztaty. Dwóch chłopaków jeździło na deskorolkach próbując wykonywać różne triki. Gary również to lubił i gdy miał czas zaglądał tu by poćwiczyć.
W końcu mama przyjechała ( http://www.maluchy.pl/artykuly/samochod … kobiet.jpg ), zaparkowała przy wejściu do parku i przez okno pomachała ręką żebyś wsiadała.
-Hej kochanie - uśmiechnęła się Twoja mama. - Pojedziemy najpierw do sklepu po jakąś sukienkę dla mnie i dla Ciebie. - powiedziała ruszając.

-Tata wchodzi w nowy biznes i musi zrobić wrażenie - powiedziała mama. - Jak zwykle.
Po 20 minutach dojechałyście do dzielnicy z najdroższymi butikami, gdzie zakupy robiły tylko gwiazdy. Kilka razy spotkałaś swoje znajome ze szkoły, które też miały pieniądze, więc nie czułaś się tu jakoś dziwie.
Zazwyczaj, gdy jeździłyście gdzieś z mamą na zakupy, ona wybierała to miejsce.
Mama zaparkowała na parkingu między butikami z torebkami, a luksusową bielizną.
-To zwykłe koktajl party, więc sukienki nie będą długie ani zbyt eleganckie. Przyjadą przedstawiciele dużej firmy z biżuterią.
Ruszyłyście do pierwszego sklepu z ubraniami, w środku było pusto, ale bardzo schludnie. Na wieszakach dominowały szarości i beże.

-Kochanie, musisz więcej myśleć - zaśmiała się mama słysząc o sytuacji z mundurkiem. - Spokojnie, zadzwonię do dyrektorki i powiem, że mamy zamieszanie w domu, więc nie mogłaś przyjść do szkoły. - Dodała ze spokojem.
Mama była dla Ciebie niczym najlepsza przyjaciółka i bardzo rzadko była na Ciebie zła. Czasem widziałaś, że tylko udaje by mieć takie samo zdanie jak tata, ale wiedziałaś, że za chwilę przyjdzie do Ciebie do pokoju i Cię przytuli.
-Hah, ale takie długie sukienki też są piękne - dodała.
Podeszła do Was właścicielka butiku i ucałowała Was obie w policzki.
-W czym mogę pomóc? - zapytała pięknie ubrana kobieta.
-Rozejrzymy się - powiedziała mama i zaczęłyście razem oglądać pojedyncze ubrania na wieszakach.

-Bardzo ładna - powiedziała z uśmiechem - Ale chyba za strojna jak na zwykłe przyjęcie. Ale możesz ją wziąć i będzie w sam raz na jakiś bal w szkole
Mama przeglądała dalej wieszaki szukajac czegoś bardziej dziennego, uniwersalnego... szarego...
Ekspedientka podeszła do Ciebie i zaproponowała Ci szarą krótką sukienkę z bawełny dość dopasowaną do ciała bez dekoltu, więc z pewnością nie wyzywającą. Sukienka miała również długie rękawy, więc wieczorem z pewnością byłoby w niej ciepło.

-Śliczna naprawdę! - powiedziała mama patrząc na sukienkę. - Ale chyba za dużo pokazuje jak na tę okazję.
Spojrzała na sukienkę, którą wcześniej pokazywała Ci ekspedientka.
-Przecież ta może dobrze wyglądać. Jest skromna, nie rzuca się w oczy, do tego jakieś fajne buty, biżuteria i mamy dziewczynę z klasą - powiedziała mama.
Odłożyła tę sukienkę na bok, by później ją przymierzyć i szukała dalej.
-A może zaproponuję damski garnitur w kolorze białym lub jasnym beżu? - powiedziała sprzedawczyni. Pokazała Ci beżową marynarkę ze złotymi guzikami i do tego białe dżinsy i białą bluzkę. Zestaw prezentował się interesująco.