Second Life PBF (2014)

Mężczyzna spojrzał się na ciebie, szybko odłożył ścierkę i detergenty do czyszczenia szyb po czym przywitał się. - Piotr, miło mi.

- Idź do Andrzeja, jest szefem. - wskazał ci palcem drogę na budynek stacji po czym wrócił do oczyszczania wozu. Po wejściu do środka ujrzałaś długi korytarz, chodziły po nim jakieś trzy osoby, które były najwyraźniej zajęte. Na pewnych drzwiach była wywieszona tabliczka "Gabinet dr. Banacha".

- Dzień dobry, chwileczkę, sprawdzę... - czterdziestoletni doktor zajrzał do dokumentów. - Faktycznie, miała pani tu pracować. Proszę usiąść i powiedzieć coś o sobie, co pani umie, dlaczego i tak dalej. - zaczął się wsłuchiwać w twoje słowa.

- No dobra... - westchnął doktor. - Ja jestem Andrzej Banach i od dziś dołącza pani do mojej załogi. Aha, i może lepiej mówmy sobie na "ty". - stwierdził pan Andrzej dopisując coś na komputerze.

- W takim razie pokażę ci pokoje, w których zwykle czekamy na wezwania. - Andrzej zaprowadził cię do skromnego pokoiku, był tam telewizor, łóżko, komoda z ekspresem do kawy, stolik i kilka szafek na ubrania. - Przebierasz się, a potem robisz co chcesz, polecałbym ci zapoznać się z kolegą... chyba, że już go widziałaś? - spytał.

- No idź, idź... bo zanim on to zrobi... - westchnął wracając do swojego gabinetu. Tymczasem Piotr siedział w karetce jedząc jakiegoś tureckiego kebaba. - I jak się koleżance podoba? - spytał z pełną buzią.

Piotr zjadł swój posiłek i wyrzucił do śmietnika pozostałości. - Najgorsze jest czekanie na jakąś akcję, ale to chyba lepiej, że nic się nie dzieje, tak myślę. - urzekł. - Czy mi się wydaje czy to ty masz dołączyć do nas?

- Może na takiego trochę wyglądać, ale trochę z nim popracujesz i go poznasz. - odpowiadał na twoje pytania. - Ja jestem tu już od dwóch lat, w zespole jest też kolega Adam, ale urodziło mu się dziecko i teraz ma pełno urlopu. Z tego też powodu przyjęto ciebie.

- Gdzie wypadniesz? Dostaniesz urlop, w końcu tak to działa, nie? - po chwili na stację wjechał ambulans z trzema ratownikami, którzy od razu po zaparkowaniu pojazdu udali się w stronę budynku.

- Nie wiem, ja kieruję karetką, ale myślę, że będziesz dziewczynką na posyłki Andrzeja, przynajmniej z początku. - uśmiechnął się i otworzył przed tobą drzwi do karetki, do której wszedł. W środku była nosza, krzesełka na tyle niewielkie, aby nie zabierały zbytnio miejsca, a w szafkach i na półkach było pełno sprzętu medycznego. - Jak wyglądać? Co masz na myśli?

Rozmawialiście z Piotrem i rozmawialiście, po jakimś czasie chyba trochę mu się znudziło. Tak dalej mijał dzień, słońce powoli zachodziło, ratownicy zajmowali się codziennymi obowiązkami w tej pracy, np. mycie pojazdów, sprawdzanie sprzętu i tak dalej. Nadeszła w końcu północ, na dworze oczywiście było ciepło, ci starsi pracownicy leżeli już w łóżkach, a ty nudziłaś się w pokoju przed telewizją. Prywatne pomieszczenia dla twoich kompanów były zaraz za ścianą w razie, gdyby coś się stało. Na TVN leciał całkiem dobry horror.

Chwilę później usłyszałaś jak ktoś piętro wyżej wierci się i schodzi po schodach. Jeśli chodzi o kolegów to zachowywali się dość cicho w swoich pokojach, gdy nagle wszedł Piotr. - Co robisz? - spytał zaciekawiony.

Kolega przyłączył się do seansu, a długo to nie trwało bo nagle odezwało się coś u niego w krótkofalówce. /21-S, zgłoś się! 21-S, zgłoś się/ - ten jednak nie ociągał się z odebraniem. - 21-S, zgłaszam się. - powiedział. /Młody chłopak około 21 lat skacze z mostu do Wisły, aleja Jana Pawła II/ - mówiła kobieta. - Przyjąłem, już jedziem... - bezzwłocznie wstał i schował radio do kieszeni. - Obudź doktora, ja już biegnę! - nałożył na siebie czerwoną bluzę ratownika medycznego i wybiegł natychmiast na parking.

Andrzej od razu założył coś na siebie i wybiegł z tobą zaraz na parking. Cały teren oświetlały lampy halogenowe, a Piotr podjechał już karetką do wyjazdu ze stacji, czekał na was. Andrzej rozkazał ci wsiąść do tyłu karetki, czyli tam gdzie zwykle leżą pacjenci w czasie transportu do szpitala. On zaś wsiadł do przodu obok Piotra dając znać, że są już w drodze.
Zaczęliście jechać na sygnale w stronę mostu, na którym podobno siedzi samobójca.