Second Life PBF (2014)

Mój poziom adrenaliny gwałtownie wzrósł, gdy
biegłam wśród zombie. Byłam przerażona, ale
biegłam dalej do alejki. Gdy spotkałam
chłopaka nie było czasu na rozmowę, więc
wspinałam się za, nim .

Spojrzałam na niego dość poważnie. -Jestem
zastępcą szeryfa, jeśli chcesz wiedzieć.
Powiedziała. -Jak masz na imie?

-Ricki. Powiedziałam do chłopaka. -Jesteś tu sam? Spytałam.

Wspinałam się za nim. Byłam ciekawa gdzie mnie on prowadzi.

Chodziliście po dachach. Jedna z alejek zabarykadowana była samochodem dostawczym i zoombie nie mieli się jak przedostać. Weszliście przez jednen z otworow w dachu do budynku.
-Mam nadzieję, że i Ty mnie kiedyś uratujesz - powiedział chłopak - Jestem jeszcze głupszy niż Ty.
Chłopak wyciągnął krótkofalówkę
-Jestem, mam dziewczynę i 4 trupy w alejce.

Gdy dotarliście do przejść między pierwszym a drugim budynkiem zobaczyliście 4 chodzące trupy. Na szczęście od razu z drugiego budynku wybiegły dwie obrane w ochronne kostiumy osoby z pałkami i zniszczyły je. Szybko pobiegliście z Glennem do budynku.
Od razu poczułaś, że ktoś szarpnął Cię za ramię, to była blond włosa dziewczyna, wycelowała w Ciebie pistoletem.
-Powinniśmy Cię zabić - powiedziała zła.
-Spokojnie Andrea - powiedział do niej jeden z mężczyzn w ochronnym kostiumie
-Przez nią już jest po nas - powiedziała dziewczyna, którą nazwali Andreą.
-Uspokój się i odłóż broń - powtórzył mężczyzna.
Dziewczyna spuściła broń.
-Przez Ciebie nie żyjemy - powiedziała i zaczęło zbierać sie jej na płacz.

-Ehh przyjechaliśmy tu szukać zapasów, musimy przeżyć - powiedział mężczyzna. - A żeby przeżyć musimy się skradać, nie strzelamy na ulicach, rozumiesz? - mężczyzna zaprowadzil Cię pod szklane drzwi budynku, byliście w sklepie, a po drugiej stronie dziesiątki trupów. - każdy sztywny w promieniu kilku kilometrów słyszał te strzały.
-Wezwałaś ich na obiad- powiedziała blondynka.

Widziałaś że pierwsza z dwóch szyb, które oddzielały Was od zoombie zaczęła powoli pękać.

-Nie bardzo - powiedziała Andrea.
Usłyszeliście jakieś wystrzały z dachu.
-O nie, Dixon - powiedział grubszy czarnoskóry chłopak. Wszyscy pobiegliście na dach.

Na dachu zobaczyłaś starszego faceta, około 40-stki strzelającego z karabinu do wszystkich zoombie na dole.
-Dixon odbiło Ci? - zawołał mężczyzna w uniformie.
-Bądźcie mili dla faceta z bronią - odpyskował. - To czysty rozsądek.

-Marnujesz amunicję i przyciągniesz ich tu jeszcze więcej! - zawołał czarnoskóry chłopak podchodząc do niego.
Mężczyżni zaczęli się kłócić o to kto powinien dowodzić.
-Nigdy nie będę słuchał czarnuchów - powiedział Dixon.
Wtedy rzucili się na siebie...

Dostałaś mocno od Dixona w twarz, aż zakręciło Ci się w głowie. Facet w uniformie ochronnym dostał od niego w brzuch i też sie odsunął. Dixon dalej bił mocno czarnoskórego mężczyznę, a reszta próbowała go przekonać, a wręcz błagac by przestał bo go zabije. W końcu wyciągnął pistolet i przyłożył czarnoskóremu chłopakowi do głowy.
-Błagam nie - powiedziała Andrea.
Facet splunął na chłopaka i wstał.
-Pora na naradę, wybierzemy przywódcę. Ja głosuję na siebie, ktoś jeszcze? - zapytał facet z bronią w ręku. Stał plecami do Ciebie, a reszta ze strachu zaczęła podnosić ręce jako, że go popierają.
-Wszyscy za? To dobrze.