Second Life PBF (2014)

Dziś zakończenie roku studenckiego - oczwyście dla tych, którzy zdali wszystkie egzaminy. Na mieście roiło się od elegancko ubranych młodych ludzi. Zapewne Twój młodszy brat - student prawa też się gdzieś wśród nich znajdował. Do biura dotarłeś po niecałych 20-25 minutach. W środku było mało osób. Pierwszą jaką spotkałeś była Aleksandra przeglądająca jakieś dokumenty.

Twoje miejsce od zawsze było w rogu, na miękkim starym, fotelu niczym z XIX wieku.
-Jak zawsze pierwsza - powiedziała Aleks - Zapowiada się dość spokojny dzień. Kiedy bierzesz urlop? Pora wszystko planować.

Aleksandra usiadła obok Ciebie.
-Moja mama jest chora, będę musiała wziąć kilka dni wolnego, przynajmniej na chwile. Ale mam też tu dużo pracy, zobacz - podała Ci dokumenty, które właśnie skończyła przeglądać.
Gdy zajrzałeś do teczki zobaczyłeś, że ślady prowadzące za Siergiejem się urwały. Jakby jego kwatera, którą dość długo obserwowaliście rozpłynęła się w powietrzu.
-Nasz kolega zniknął - powiedział twój kolega Szymon wchodząc do pomieszczenia. Mówił oczywiscie o Siergieju.

-Niemożliwe, dla neigo nie miałoby to celu - powiedział Szymon - Gdzie się wybierasz? - zwrócił się do swojej partnerki i rozpoczęli rozmowę.
Przeszedł do Was ochroniarz
-Pani Bukowski, jakaś dziewczyna mówi, że tu pracuje, nigdy jej tu nie widziałem i nie ma dokumentów

Przed drzwiami stała Silene pilnowała przez dwóch ochroniarzy. Miała ręce założone na piersiach i wydawała się zła, że ochroniarze po prostu nie chcą jej wpuścić.
-Bukowski powiedz im, żeby mnie wpuścili... - powiedziała dziewczyna zdenerwowana czekaniem.

-Wasi ochroniarze zawsze są tacy niemili? - zapytała Silene. - Trochę szacunku by się przydało. Dokumenty zostawiłam przypadkiem, a części jeszcze nie mam. Czekam na Waszą szefową, aż mi je w końcu da - zaczęła się skarżyć. - I w ogóle w tym mieście nie ma co robić, strasznie tu nudno... - westchnęła.

Wszyscy przedstawili się nowej, lecz ona pozostawała nieufna. Trzymała się z dala od grupy. Po niedługim czasie zebraliście się wszyscy - oprócz waszej szefowej. Nikt nie wiedział czemu się spóźnia. Gwar na ulicach przed Waszym biurem  był strasznie głośny - ludzi było wyjątkowo dużo. Czas mijał, a Wy nie wiedzieliście co robić ze sprawą zaginionego Siergieja.

-Nigdy się nie spóźniała - powiedziała Ola. - Coś musiało się stać.
-Pojadę do niej do domu - powiedział od razu Mateusz dość zmartwiony. On jako jedyny wiedział, gdzie Wasza szefowa mieszka. Była bardzo tajemniczą kobietą.
-Ostatnio zachowywała się dość dziwnie - dodał Szymon. - Prawie z nikim nie rozmawiała, mało mówiła o sprawie Siergieja.

-W takim razie ja się zmywam - odparła Silene i skierowała się do wyjścia.
-Pojadę tam i zobaczę co się dzieje, to do niej nie podobne - dodał Mateusz i wyszedł zaraz za Litwinką.
W pokoju zapanowała cisza. Nowi niewiele się odzywali, nie znali na tyle Waszej szefowej by traktować jej nieobecność na zały znak. W końcu wiele osób się spóźnia - zwłaszcza z szefostwa, nikt ich nie pilnuje, ani nie zwolni.
-Poszukam jeszcze czegoś o Siergieju. Może na kamerach, któe zainstalowaliśmy koło jego siedziby nagrało się coś przydatnego - powiedziała Ola. - Jak myślicie?

-Jasne - odparł Mateusz i oboje zeszliście do samochodu.
Korki na mieście utrudniały Wam pracę. Chyba szybciej byłoby na piechotę... Siedząc obok Mateusza przez szybę samochodu dostrzegłeś swojego młodszego - 23 letniego brata z paczką śmiejących się znajomych w garniturach i piękną blondynką u boku.

Pół godziny później dotarliście do sporego domu niedaleko centrum. Oddzielony od ulicy był gęstą roślinnością i dużą bramą. Mateusz wskazał na boczne wejście, naprawdę dobrze ukryte między krzewami - gdyby nie to, że wiedzial o jego istnieniu na pewno by go nie dostrzegł.
Twój kolega zaczął pukać do drzwi dość intensywnie, lecz w środku panowała grobowa cisza.

Mateusz zrobił to samo co Ty. Pokazał Ci gest dłonią, że za 3,2...1... Wybiliście szyby i spojrzeliście do środka. Nikogo tam nie było. W salonie panował porządek.
-Wchodzimy - nakazał Mateusz i wskoczył do mieszkania przez okno.

Mateusz postanowił pozostać na dole domu i przeszukać go całkowicie, Tobie zostały do sprawdzenia sypialni, biuro i łazienka, które znajdowały się na górze. Gdy wchodziłeś ostrożnie po schodach powoli uspokajaleś się, bo prawdopodobnie nikogo tu nie było. Niestety tuż po otworzeniu drzwi sypialni doznałeś szoku - Renata, spokojna, zawsze opanowana, perfekcyjna Renata wisiała na sznurze na środku pokoju. Jej twarz była sino-niebieska, a oczy prawie wychodziły z oczodołów.

Okno w sypialni na pierwszy rzut oka było zamknięte - ale klamka nie była zaciśnięta. Nic więcej w sypialni nie zwróciło Twojej uwagi. Mateusz nie mógł uwierzyć w to co zobaczył, od razu postanowił ją ściągnąć.
-Zobacz do łazienki i biura, może znajdziesz jakieś ślady - powiedział Mateusz wchodząc na łóżko by zdjąć Renatę.