Second Life PBF (2014)

Strażnik odprowadził faceta do celi, a ty wszedłeś do biura i po jakimś czasie zasnąłeś. Obudziłeś się o 12:00, a dokładniej obudziła cię koleżanka Kelly, która nie chciała żebyś czegoś ewentualnie przespał. Po chwili złapał cię twój przełożony, a obok niego był jakiś facet. - Thomas, to jest agent Robbinson z Federalnego Biura Śledczego, od dziś będzie z tobą pracował. - przywitał się z tobą.

Szef zostawił was samych, a Kelly wyszła gdzieś z dokumentami. - Ja już jadłem, nie lubię wstawać tak późno, ale jakiegoś fast-fooda mogę zjeść. - poszliście zaraz do bufetu, a Robbinson zamówił hot doga. Usiedliście gdzieś w kącie i rozmawialiście, aby trochę lepiej się poznać i żeby wam się lepiej pracowało. Nagle w swojej słuchawce usłyszałeś kogoś z centrali. - Tom, odezwij się! Jedź prędko do szpitala na... kurwa, wiesz gdzie! Niezidentyfikowany snajper ostrzeliwuje z sąsiedniego budynku okno, gdzie leży dzieciak tej matki, pospiesz się! Zaraz za tobą pojedzie furgon z AT.

Robbinson wstał i z Hot Dogiem w ręku wybiegł do podziemnego garażu. - Trzeba złapać tego strzelca, mógł zostać wysłany! -  w tym czasie, gdy ty ubierałeś się on już założył koguta na auto i czekał w nim na ciebie. Jak już wsiadłeś to wyjechaliście na pełnym gazie w kierunku szpitala. Dojechaliście po ośmiu minutach, twój kierowca zatrzymał się na ulicy rozdzielającej budynek szpitala od budynku, z którego prawdopodobnie strzelano. Za wami oczywiście było auto z grupą SWAT, która rozdzieliła się i pobiegła w dwie strony. Strzelcy wyborowi chcieli ustawić się w oknach, a Czerwoni przeszukać biurowiec w nadziei, że bandyta nie zdążył uciec. - Idę z Czerwonymi, a ty? - spytał w pośpiechu twój partner.

Agent od razu przytaknął i z gnatem w ręku wybiegł za grupą czerwoną patrząc cały czas czy nie widać kolesia jeszcze tam na dachu. W środku na sali, gdzie leżała matka z dzieckiem dostrzegłeś wybitą szybę w oknie, przy którym siedział właśnie wasz snajper. Policjanci, którzy pilnowali tego pokoju przenieśli dzieciaka gdzie indziej, a matka leży teraz na sali operacyjnej. Większość pomieszczeń z oknami było teraz okupowane przez strzelców wyborowych, ale na szczęście znalazłeś dla siebie jakąś pozycję i dostałeś załadowany karabin snajperski.
- Jesteśmy w środku, trwa przeszukiwanie pomieszczeń. Miejcie oko na górne okna po prawej stronie! - powiedział do słuchawki Robbinson. Dach wydawał się być pusty, a w oknach widziałeś kilku pracowników.

- Dolne piętra czyste, pracownicy ewakuowani z trzeciego i czwartego, pozostają dwa ostatnie, z tyłu biurowca czeka kolejny oddział! - zameldował jeden ze szturmowców. - Daj spokój, Tom! Strzelaj tylko na rozkaz! - powiedzieli. Po jakimś czasie twoi współpracownicy zakończyli przeszukiwania budynku. - Ani śladu tego gnoja. W sumie nie dziwię się bo każdy w pełni sprawny człowiek zdążyłby spieprzyć w osiem minut. Zbierajcie się panowie! - zawiadomił Robbinson, mimo wszystko ten strzelec nadal grasuje po mieście. Wszyscy snajperzy w oknach zwinęli cały sprzęt i odjechali razem z pozostałymi antyterrorystami. Policjanci, którzy pilnowali kobiety stoją właśnie przed blokiem operacyjnym i mówią, że jest w tej chwili operowana bo dostała pociskiem dużego kalibru.