Second Life PBF (2014)

Westchnęłam i zaczęłam wszystko przeglądać.
- Siema - przywitałam się luźno z resztą załogi.
Podrapałam się po głowie, przeglądając papiery.
- To jak się nazywacie? I czym będziecie się zajmować? Ja jestem Nadia Dynamo, technik od spraw kursu i kontroler - powiedziałam krótko.

- A to będziemy w sumie pracowały dość często razem - powiedziałam do niej i uśmiechnęłam się lekko.
Ładny zespolik, będzie zero pracy grupowej ale przynajmniej łatwiej mi będzie w razie czego użyć mocy. Też po chwili poszłam do swojego pokoju by nieco się rozpakować.

Ledwo się rozpakowałam i już... Szybko zebrałam swoje papiery, które muszę mieć przy sobie i pobiegłam szybko do pokoju zebrań.

- Leo to ty mi to chciałeś pokazać? - spytałam się tylko w powietrze wiedząc, ze mój mechaniczny przyjaciel i tak słyszy.
Jeśli w ogóle maszyna może być przyjacielem - kwestia sporna. Przygryzłam lekko wargi i przyglądałam się temu przez moment.
- Kapitanie mam pozwolenie na interwencje? - zadzwoniłam do wymienionej osoby.

- Oki już tam idę - powiedziałam jak zwykle beztrosko.
Mimo wszystko uwielbiam wkurzać wyższych rangą wiedząc, że i tak jestem najlepsza na tym stanowisku. Ruszyłam do hangaru, gdzie stał jeden z myśliwców i jak wszystko było gotowe to tam wsiadłam. Zaraz po tym start! Jak byłam na tyle blisko to zrobiłam skan owego potwora i wymierzyłam w niego kilka rakiet.

Inaczej też by mogła skończyć marnie. Szybko ląduję i dopadam do niej, sprawdzając co z nią jest i tak by kamera tego nie zarejestrowała leczę jej najgorsze rany.
- [b]Tylko ani słowa...[b] - powiedziałam tylko, w sumie nie wiem w jakim języku mówi.
Po tym szybko biorę ją na pokład statku.

Tak więc oto pewnie będe musiała odpowiedzieć za co nieco ale przynajmniej ją uratowałam. Stanęłam przed kapitanem, czekając na to co mi powie.

Wwestchnęłam tylko. Patrząc na logikę tamten potwór zabiłby dziewczynę kiedy bym nie wypuściła tych rakiet. Spojrzałam tylko w jej kierunku i ruszyłam do sali z komputerem głównym - Leo.

Trochę zrezygnowana siedzę sobie, szperajac w danych pokładowych i staram się jakoś pogadać z Leo. Nierozgarnięty z lekka, jak zwykle... W końcu poszłam się położyć spać do mojego pokoju.

Spojrzałam na nią z lekka nieprzytomnie i po chwili usiadłam, przecierając oczy.
- Nie ma za co - powiedziałam tylko do niej. - Podejrzewam raczej cię sami nie wypuścili? - zauważyłam.
Ludzka mentalność: co jest nie ludzkie lub nie z ziemi zamykać w laboratorium.

- W sumie to po pierwsze taki miałam rozkaz, a po drugie cóż, nie lubię kogokolwiek zostawiać na pastwę losu - wysunęłam jej fotel by mogła sobie usiąść. - Wypuściłam kilka rakiet na stwora z którym walczyłaś, a potem opatrzyłam rany - skłamałam to odnośnie opatrywania, bo po prostu wyleczyłam co najgorsze swoimi mocami.... - Tak w ogóle to kim jesteś? I jak się nazywasz? Ja jestem Nadia Dynamo - przedstawiłam się jej.

- Właśnie tam jest nasz pierwszy kurs - powiedziałam do dziewczyny. - Tylko nie wiem akurat po co dokładnie, nasza wyprawa jest głównie naukowa - wyjaśniłam tylko. - My jesteśmy z Ziemi - dodałam.
To ciekawe co ona opowiada... Kiedyś może i bym chętnie wzięła udział w czymś takim. Ale teraz... Staram się ukrywać.
- Choć ciekawe czy może im coś odstrzeliło i mają kandydata do walki - powiedziałam.

Pokiwałam głową.
- No dobra - powiedziałam do niej i w sumie intrygująca jest ta sprawa.
Oby tylko nie było brane pod uwagę moje poprzednie życie... A czuję po kościach że może taka sytuacja niedługo wyjść.

Zamyśliłam się na chwilę nie mając szczególnego zaufania do tego przedmiotu, ale dobra... Moja ciekawość zawsze bierze górę, choć raz przez nią straciłam życie. Skoczyłam w ów wir.

Zrobiłam tylko duże oczy.
- No ten... Dość dużo do opowiadania odnośnie tej mojej specyficzności - powiedziałam tylko dając do zrozumienia że wiem co jest ze mną grane.
Ale i tak byłam bardzo zrezygnowana. Jejku...