Second Life PBF (2014)

   W chacie widzieliście jednego orka, a wokół budynku był pełen uzbrojony po zęby oddział.

- Byłaś w mieście, Morra? - spytał ork. - To chyba już domyślasz się dlaczego stoimy tu, a nie tam!

- Podczas okupacji Myrtany nie mogliśmy poradzić sobie z twierdzą Gotha. Nic dziwnego bo była siedzibą paladynów. Nasi szamani przyzwali potężnego demona, który pokonał nędzne Morry, ale potem wymsknął się spod kontroli. Dzięki swej mocy wskrzesił wojowników, których sam pokonał i wykorzystuje ich do obrony zamku przed odbiciem. Jesteśmy tu, aby pilnować demona bo co by się stało gdyby wyszedł i zaczął niszczyć inne miasta?

- Tak jak mówiłem, wydostał się spod kontroli naszych szamanów. Nie ma już sposobu, aby go odesłać do piekieł Beliara. By go unicestwić trzeba stanąć z nim twarzą w twarz. Wszyscy w okolicy się go boją.

- Dobra, ale szybko, chcę jeszcze dzisiaj dotrzeć do Montery. - powiedział oddalając się od orków.

   Zmęczyłaś się treningiem, ale udało ci się trochę opanować już tę energię. Było ci coraz łatwiej jej używać.

MIESIĄC PÓŹNIEJ

Nadia i Thorsen wrócili z Klasztoru Magów Ognia w Nordmarze, gdy dziewczyna w końcu odzyskała swą magiczną moc. Obydwoje poddali się miesięcznemu treningowi, który miał przygotować ich do poradzenia sobie na niebezpiecznym kontynencie. Założyli nowe i mocniejsze pancerze, dozbroili się w jeszcze ostrzejsze ostrza i poznali swoje ukryte zdolności.
Czy uda im się zmienić losy upadłego królestwa?

   Wreszcie poczułaś, że jesteś w stanie coś zrobić. Podróżowaliście po Myrtanie i znaleźliście wiele przydatnych zwojów oraz nowy ekwipunek. Razem odnaleźliście tamte wejście do jaskini, które widzieliście wędrując z przewodnikiem Mortem. Wejście jest podpieranie filarami, więc wygląda to raczej na jakąś kopalnię.
- Czas przetestować swoje umiejętności. - stwierdził twój wierny kompan wyciągając swój srebrny sztylet z pochwy. Nosił ze sobą kołczan zapełniony ostrymi strzałami do swego Dębowego Łuku.
- Dobra, moja towarzyszko. Co dokładnie mamy zrobić? - zapytał i uśmiechnął się.

Tunel stawał się coraz ciemniejszy z każdym krokiem, jednak światło Innosa jest w stanie oświetlić nawet najmroczniejsze ciemności. Kula ognia w twojej ręce nie tylko rozjaśniało wam drogę, ale i ogrzewało nieco tutejszą atmosferę. To sprawiało, że byliście bardziej pewni siebie i czuliście się bezpieczniej. W pewnym momencie doszliście w miejsce, gdzie doznaliście uczucia wielkiej przestrzeni, nie było już tak ciasno. Mały ogień rozświetlał tylko niewielką część jaskini, ale w ciemności dostrzegliście humanoidalne kształty co było dość niepokojące.

Gdy próbowałaś się odezwać Thorsen natychmiast zamknął ci usta i szepnął do ucha:
- Oni czują naszą obecność, więc i tak nas zaraz znajdą. Lepiej stańmy do walki z zaskoczenia! - usłyszałaś zgrzyt jego miecza.